to masa 1 m² wyrobu papierniczego wyrażona w gramach. Gramaturę stosuje się również do wyrobów włókienniczych i folii z tworzyw sztucznych. Gramaturę oznacza się jednostką g/m², w krajach anglosaskich zwykle wyrażana jest w funtach na 1 ryzę papieru. Pośrednio parametr ten przekłada się na grubość papieru: najczęściej papier o gramaturze 100 g/m² jest grubości 0,1 mm (z dokładnością ok. 20%). Jego dokładna grubość zależy jednak od jego wolumenu i np. w przypadku tzw. papierów objętościowych ten przelicznik nie ma już zastosowania.

W przypadku papieru na okładki, foldery, opakowania itp. wrażenie większej gramatury (czyli wrażenie papieru grubszego, sztywniejszego) osiągnąć można poprzez lakierowanie lub laminowanie.

to zestaw czterech podstawowych kolorów farb drukarskich stosowanych powszechnie w druku kolorowym w poligrafii i metodach pokrewnych (atramenty, tonery i inne materiały barwiące w drukarkach komputerowych, kserokopiarkach itp.). Na zestaw tych kolorów mówi się również barwy procesowe lub kolory triadowe (kolor i barwa w jęz. polskim to synonimy). CMYK to jednocześnie jedna z przestrzeni barw w pracy z grafiką komputerową.

C cyjan (ang. Cyan)
M magenta (ang. Magenta)
Y żółty (ang. Yellow)
K czarny (ang. blacK)

- Cyjan – odcień niebieskiego, ale trochę bledszy i bardziej spłowiały, można go określić jako szarobłękitny lub sinoniebieski. Najbardziej podobne kolory to błękit, szafir i turkus. Nazywanie koloru cyjanowego kolorem "zielononiebieskim" jest błędem wynikającym z niezrozumienia różnic pomiędzy addytywną i subtraktywną metodą mieszania barw. W syntezie addytywnej kolor uzyskany w wyniku połączenia zielonego i niebieskiego.

- Magenta – w syntezie addytywnej kolor uzyskany w wyniku połączenia czerwieni i niebieskiego. Najbardziej podobne kolory to purpura, karmazyn i amarant.   

- Yellow – kolor bardzo podobny do żółtego, jednak trochę bledszy od typowej nasyconej żółcieni. W syntezie addytywnej kolor uzyskany w wyniku połączenia czerwieni i zielonego.

- Black – kolor czarny, jednak o niezbyt głębokiej czerni.

Farby w ww. kolorach nie są określone jednoznacznie, toteż odcienie ich kolorów różnią się u różnych producentów, szczególnie w różnych regionach świata.

to wszelkiego rodzaju materiały, na których dokonywany jest druk. Charakteryzują się różnym stopniem porowatości, stąd można mówić o podłożach w różnym stopniu wsiąkliwych aż do podłoży niechłonnych. Wspólną cechą tych materiałów jest dostateczna energia powierzchniowa umożliwiająca druk wybraną techniką druku. Niedostateczna energia powierzchniowa uniemożliwia zwilżanie farbą drukarską. Różne rodzaje farby, nawet w obrębie tej samej techniki druku, wymagają określonej minimalnej energii powierzchniowej, stąd materiały które mogą stanowić podłoże drukowe dla określonego rodzaju farby niekoniecznie mogą być podłożem drukowym dla innej farby. Czasem wymagane jest zwiększenie energii powierzchniowej materiału, aby można było go wykorzystać jako podłoża drukowego (np. aktywacja folii z tworzyw sztucznych). Podłoża mogą mieć kształt arkusza, zwoju bądź stanowić przedmiot przestrzenny (np. kubki). Mogą też być z różnych tworzyw: papier, metal, ceramika, drewno, tkanina, skóra, tworzywa sztuczne. Kształt podłoża drukowego i jego rodzaj, wsiąkliwość, energia powierzchniowa, oczekiwane efekty po druku to czynniki wyznaczają technikę druku i rodzaj farby.